Γράφει ο Αντώνης Χαλαμπαλάκης
Το αμερικανικό όνειρο , που δημιούργησαν οι τραπεζικές συμμορίες των Ροκφέλερ, Ροτσάϊλντ, Μόργκαν , Στάνλευ , Γκόλντμαν , Σάκς, Λίμαν κ.α εγκαταλείποντας την ανυπόφορη, από υγρασία και φλέγμα, «ξεπεσμένη πόρνη των θαλασσών» ( την καπιταλιστική και απάνθρωπη Βρετανική Αυτοκρατορία) με το Σίτυ της , οδηγείται από τους ίδιους στην τελευταία του κατοικία , που δεν είναι άλλη από τις σελίδες της Ιστορίας.
Όλες οι αυτοκρατορίες, ανά τους αιώνες , ακολουθούν το πεπρωμένο της πορείας τους , την ακμή και την παρακμή τους. Άλλες διαρκούν πολλούς αιώνες , οι περισσότερες λιγοστούς και ορισμένες μερικές δεκαετίες. Οδηγούνται στην διάλυση, είτε από την εμφάνιση νέων πιο ισχυρών, είτε καταστρέφονται από αντιπαράθεση με άλλες , είτε καταρρέουν εκ των ένδον, λόγω αλαζονείας, περιφρόνησης του ανθρωπίνου όντος ως προσώπου και «σαθρών υλικών» δημιουργίας των.
Η Ιστορία , ως Επιστήμη, καταγράφει και αναλύει διεξοδικά – τεκμηριωμένα την πορεία πολλών εξ αυτών, την προσφορά τους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και στο ανθρώπινο ον ( αν και οι Λαοί που εξουσιάζουν δεν απολαμβάνουν ούτε την ελευθερία τους, ούτε τα βασικά υλικά αγαθά της ευζωίας ). Ο ιμπεριαλισμός , η συγκέντρωση πλούτου της ολιγαρχίας , τα γεωστρατηγικά – γεωπολιτικά συμφέροντα είναι μερικά από τα κύρια συστατικά των συμπεριφορών τους. Οι δράσεις των ηγητόρων τους είναι κυνικές, απάνθρωπες , το συναίσθημα απουσιάζει από το είναι τους και ο «Ηγεμόνας» του Μακιαβέλι αποτυπώνει πλήρως την συμπεριφορά του εγκεφάλου τους.
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥΕδώ θα πρέπει να αναφερθούμε στην εκστρατεία του Μεγαλέξανδρου εναντίον των Περσών, ο οποίος ίδρυσε έναν νέο κόσμο , που για τρεις αιώνες ( από την Μάχη των Γαυγαμήλων – δίπλα στα αρχαία Άρβηλα , σημερινή πόλη Ερμπίλ στο αυτόνομο Κουρδιστάν του Ιράκ – το 331 π. Χ. έως το 31 π. Χ. με την ήττα της Κλεοπάτρας -Αντωνίου στο Άκτιον ) ο Ελληνισμός ήταν κυρίαρχος, η ελληνική γλώσσα ( αλεξανδρινή κοινή – η λαϊκή μορφή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ) ταξίδευε από την Μεσόγειο έως την Ινδία , όλα κινούνταν με τον ελληνικό τρόπο σκέψης , ο οποίος ήταν παγκόσμια αποδεκτός, χωρίς καταναγκασμούς, καταστροφές πολιτισμών , γενοκτονίες και με σεβασμό της ετερότητας. Ένας «πολιτιστικός ιμπεριαλισμός» του Μεγάλου Μακεδόνα στρατηλάτη απλώθηκε σε όλα τα σημεία του γνωστού τότε κόσμου , κομίζοντας ένα πανανθρώπινο νόημα του πνεύματος και της αισθητικής της ζωής , όπως είχε καλλιεργηθεί και σμιλευτεί στους δύο πνεύμονες και την καρδιά του Ελληνισμού ( στις δύο πλευρές του Πελάγους και στη Μεσόγειο Θάλασσα ) χιλιάδες χρόνια . Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν κατακτητής, ώστε να καταστρέφει, να λεηλατεί και να διαπράττει γενοκτονίες, όπως ο Αττίλας , ο Αλάριχος , οι βάρβαροι Τούρκοι γείτονές μας , οι Αγγλοσάξωνες του Σίτυ , οι τεύτονες Γερμανοί , οι Φράγκοι της Γαλλίας , οι Ισπανοί κονκισταδόρες και οι Αμερικανοί του Μανχάταν με την Pax Americana τους . Ο πολιτισμός που κόμιζε , ήταν αυτός της δημιουργίας και όχι αυτός της καταστροφής. Ο Αριστόβουλος ο Κασ(σ)ανδρεύς, που συνόδευε τον Αλέξανδρο ως πολεμικός μηχανικός, κατέγραψε εμπειρίες από την εκστρατεία. Μερικές που διασώθηκαν μάς τις μεταφέρει ο Ιστορικός- γεωγράφος Στράβων( 64 π. Χ. – 24 μ.Χ. .( Υπήρξε οπαδός του ιμπεριαλισμού της Ρώμης) . Γράφει, λοιπόν. « Ανάμεσα στις συνήθειες πούβρε στα Τάξιλα ( στο σημερινό Πακιστάν, στην επαρχία Παντζάμπ- Πενταποταμία για τους Έλληνες) , αναφέρει ως περίεργο και ασυνήθιστο, ότι εκείνοι , που δεν μπορούν να παντρέψουν τις κόρες τους λόγω φτώχειας, σαν έρχεται η ώρα τις παίρνουν στην Αγορά και φωνάζουν τον κόσμο με βούκινα και τύμπανα. Σ΄ όποιον έρθει σηκώνουν πρώτα τα ρούχα των κοριτσιών από πίσω ως τους ώμους , κι έπειτα από μπρος , κι αν αρέσει και συμφωνεί κι αυτή με τους όρους, συζούν». Ο Μακεδόνας στρατηλάτης κατάργησε αμέσως αυτό το βάρβαρο και κτηνώδες έθιμο, δίνοντας στην γυναίκα της περιοχής την πρέπουσα κοινωνική υπόσταση. Αυτός ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος , ο μαθητής του Αριστοτέλη. Ξεκίνησε την εκστρατεία εναντίον των Περσών, όχι για να επιβληθεί στους άλλους Λαούς και να τους υποδουλώσει καταστρέφοντάς τους ( όπως οι «σύμμαχοί» μας Αμερικανοί ,οι Οθωμανοί Τούρκοι, οι Γερμανοί κ.α.) , αλλά για να απελευθερώσει τους Έλληνες της Μικράς Ασίας από τους δυνάστες Πέρσες , τους οποίους κυνήγησε έως το βασίλειό τους και τους κατέστησε ακίνδυνους για αιώνες , ώστε να μην χρειαστεί πάλι η Σαλαμίνα για να δύναται ο Ελληνισμός να έχει συνέχεια. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης , ένας από τους μεγαλύτερους Νέο- Έλληνες ποιητές ( όπως ο Σολωμός , ο Κάλβος, ο Παλαμάς , ο Καρυωτάκης ) στο ποίημα του με τίτλο « Στα 200 π.Χ.» ξεδιπλώνει όλο το μεγαλείο του Αλέξανδρου. Γράφει: Με τες εκτεταμένες επικράτειες ,/ με την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών/ . Και την κοινήν Ελληνική Λαλιά / ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς./ Για Λακεδαιμονίους να μιλάμε τώρα! Ατύχησε, όμως, η μεγάλη αυτή μορφή της παγκόσμιας σκηνής , ως προς την Ιστορία. Δεν υπήρχε τότε ένας Θουκυδίδης για να μας μεταφέρει τεκμηριωμένα τα κατορθώματα του μεγάλου στρατηλάτη. Έγραψαν διάφοροι συγκαιρινοί του, όπως ο στρατηγός Πτολεμαίος ο Λάγου, ο Νέαρχος ο Κρης ναύαρχος του Αλέξανδρου, Ονησίκριτος ο Αστυπαλεύς πλοηγός – κυβερνήτης της ναυαρχίδας του Μακεδόνα βασιλιά και συγγραφέας της εκστρατείας τού Ινδικού Ωκεανού κ.α. Δεν είχαν , όμως , το βάρος ενός Θουκυδίδη με τον Επιτάφιό του.
ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣΟι Λαοί ,πότε ως «Θερμιδώρ» ή ως «πλημμυρίδα» ,επαναστατούν ,καθώς βλέπουν τις ολιγαρχίες να τους στερούν το χαμόγελο της ζωής και την ελευθερία τους . Αυτή η αιώνια πάλη , ως μια αέναος ροή ηρακλείτειας λογικής, έχει διαρκές το ενοικιοστάσιο στην πορεία της ανθρωπότητας. Από τη εξέγερση των ειλώτων στην Αρχαία Σπάρτη το 464 π.Χ. , την επανάσταση των δούλων το 70 π.Χ. με τον Μονομάχο Σπάρτακο ( από την Θράκη) στην Αρχαία Ρώμη, τη Στάση του Νίκα -λαϊκή εξέγερση -το 532 στην Βυζαντινή ( Ανατολική Ρωμαϊκή) Αυτοκρατορία με τους Βένετους και τους Πράσινους , την Ελληνική απελευθερωτική Επανάσταση του 1821 εναντίον της απάνθρωπης οθωμανικής αυτοκρατορίας των Μογγόλων Τούρκων , την Παρισινή Κομμούνα εναντίον της ολιγαρχίας- βασιλείας και των ευγενών της Γαλλίας το 1871, έως το ΕΑΜ του Βελουχιώτη την Κατοχή και το επαναστατικό όραμα του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα την δεκαετία ΄50 και ΄60. Για την επανάσταση των μπολσεβίκων το 1917 , η Ιστορία θα πρέπει να «βουτήξει» πολύ βαθιά , για να αντλήσει το παζλ της αλήθειας , σχετικά με τα γεωστρατηγικά- γεωπολιτικά σχέδια του τραπεζικού καπιταλισμού αρχές του 20ου αιώνα, τον ρόλο του γερμανικού παράγοντα και την «αυγή» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. ( Δεν είναι του παρόντος αυτό το κεφάλαιο)
Από το 1770 , με την πρώτη βιομηχανική καπιταλιστική «επανάσταση» , άρχισε να κτίζεται η βρετανική αυτοκρατορία, που μέχρι το 1947 ήταν ακμαιότατη , δεν έδυε ποτέ ο ήλιος στην κυριαρχία της, οι Λόρδοι με τους τραπεζίτες του Σίτυ μετρούσαν ασταμάτητα τις χρυσές λίρες τους , οι Λαοί υπέφεραν και ο «πολιτισμός» των αγγλοσαξόνων ήταν κυρίαρχος. Άπαντες σκέπτονταν , λειτουργούσαν , ντύνονταν , έτρωγαν , διασκέδαζαν και μιλούσαν αγγλικά. Βέβαια , υπήρχαν και άλλες μικρότερες αυτοκρατορίες, ιμπεριαλιστικές – αυταρχικές και αυτές, τον καιρό του αγγλικού ιμπεριαλισμού, όπως η Αυστροουγγαρία , η υπό διάλυση οθωμανική των βάρβαρο- Μογγόλων Τούρκων, η τσαρική της Ρωσίας , η γαλλική , η γερμανική κ.α. , αλλά η επιρροή τους ήταν ελάχιστη στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Η.Π.Α.Οι αποικίες της αγγλικής αυτοκρατορίας υπέφεραν από την δουλεία , την καταπίεση, την αυταρχικότητα , την κλοπή του πλούτου και την αβάστακτη φορολογία. Οι κάτοικοι αυτών των χωρών δεν είχαν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, το προσδόκιμο ζωής ήταν πολύ χαμηλό, οι διάφορες αρρώστιες θέριζαν τον πληθυσμό και απλώς ήταν για τους ιμπεριαλιστές του Σίτυ νούμερα στην αναζήτηση των κερδών τους. Στις Η.Π.Α. το τέλος του 18ου αιώνα οι άποικοι διαφόρων εθνοτήτων με τις ολιγαρχίες τους ξεσηκώθηκαν εναντίον της «μητρόπολης» τους για περισσότερα δικαιώματα , η μεσαία τάξη απαίτησε ελάφρυνση φορολογίας για βασικά εισαγόμενα προϊόντα , όπως το τσάι ( ο φόρος του ήταν πολύ υψηλός) και οι σκλάβοι – εργάτες, βορρά και νότου, απαίτησαν δικαιώματα ( τα οποία μέχρι σήμερα αγωνίζονται για να τα αποκτήσουν) . Με την αμερικανική αυτή «επανάσταση» της αποικίας πέτυχαν το 1776 να απεγκλωβιστούν οι ντόπιες ολιγαρχίες από την αγκαλιά των Λόρδων, ανακηρύσσοντας την ανεξαρτησία τους , ο Τζωρτζ Ουάσιγκτον με τον Τζέφερσον έβαλαν τις βάσεις για ένα κράτος με σύνταγμα, όπου η ευκαιρία του κέρδους και οι αγορές θα είχαν δεσπόζουσα θέση στην κατασκευή μιας ακόμη ιμπεριαλιστικής δύναμης. Το 1823 με το Δόγμα Μονρόε, που απαγόρευε την ανάμειξη και επέμβαση των Ευρωπαίων στην αμερικανική ήπειρο, η νεαρή «δημοκρατία» της Ουάσιγκτον έδωσε ουσιαστικά το «παρών» στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Ο καπιταλισμός – βιομηχανική επανάσταση έβλεπε θετικά αυτό το εγχείρημα , οι τραπεζίτες του Σίτυ αλληθώριζαν προς την μεριά του Ατλαντικού, παρακολουθώντας με ενδιαφέρον τα βήματα των μελλοντικών προσοδοφόρων αγορών , μέσω του ιμπεριαλιστικού στόχου των πετρελαιάδων του Τέξας και των Βιομηχάνων Ντιτρόϊτ και Σικάγου. Ως τοκογλύφοι και επενδυτές ενίσχυαν και την αποικία και την μητρόπολη, ακριβώς όπως δάνειζαν και τους Γάλλους του Ναπολέοντα και τους Άγγλους του Ουέλιγκτον πριν το Βατερλό. Πάντα κερδισμένοι, καιροσκόποι – οπορτουνιστές, αδίστακτοι, που χαίρονται να κινούν τα καπιταλιστικά νήματα από το παρασκήνιο, με τις «Λέσχες» , τα «Νταβός» και τα συναφή.
Όταν το αγγλικό imperium λόγω της αντικατάστασης του άνθρακα ( που είχε άφθονο στην βρετανική νήσο) από τον «μαύρο χρυσό» αρχές του 20ου αιώνα , βρέθηκε σε αδιέξοδο και το κόστος διατήρησης των αποικιών και του στόλου ήταν ασύμφορο , οι εξεγέρσεις των Λαών ήταν μη ελεγχόμενες, η βία – καταστολή δεν έφερνε αποτελέσματα και με την αλαζονεία να κυριαρχεί σε όλες τις δομές της, άρχισε το μοιραίο ταξίδι της παρακμής , της απαξίωσης και της ήττας το 1945 με την λήξη του Β΄ καπιταλιστικού Παγκόσμιου Πολέμου.
Οι τραπεζικές συμμορίες παρέα με την λούμπεν ολιγαρχία του Ατλαντικού, ξεκίνησαν το ξήλωμα του αγγλικού «πουλόβερ», επιλέγοντας δύο παγκόσμιος συμβατικούς πολέμους , με σκοπό να οδηγήσουν τους λόρδους του Λονδίνου στον προθάλαμο της παρακμής , ώστε να γίνει ανανέωση του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού με το καινούργιο που εμφανίστηκε στην παγκόσμια σκηνή. Η αναδιάταξη στο παγκόσμιο σκηνικό δεν γίνεται ειρηνικά, ούτε με συμφωνίες κυρίων. Πολλοί φιλόδοξοι παίκτες τρέχουν να συμμετάσχουν στο όλο παιγνίδι επιλέγοντας στρατόπεδο , προσπαθώντας να διεκδικήσουν στο νέο σκηνικό ό,τι βολεύει τις ολιγαρχίες τους , αδιαφορώντας για το παρόν, την ιστορία και το μέλλον των Λαών τους.
( Όπως σήμερα ο ισλαμοφασίστας- Μογγόλος Ερντογάν με την ολιγαρχία του, αλληθωρίζει προς την Κίνα . Η ολιγαρχία, όμως, του «Μπουρδιστάν Ελλάς Ε.Π.Ε.» έχει αράξει με την οπισθοδρόμηση των επιλογών της , στα αβαθή του «ανήκομεν εις την Δύσιν» , αδιαφορώντας πλήρως για τις τύχες του Ελληνισμού. )
Αφορμές για την έναρξη εχθροπραξιών βρίσκονται εύκολα. Μισθοφόροι Λαοί πάντα υπάρχουν , οι αργυρώνητοι ιστορικοί και σύμβουλοι δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, ξεσηκώνουν τους Λαούς, τους χρησιμοποιούν στο πεδίο των μαχών «υπέρ πίστεως και πατρίδος» και στο τέλος είναι πάντα οι χαμένοι της υπόθεσης. Στην προκειμένη περίπτωση οι μισθοφόροι των δύο Παγκοσμίων Πολέμων ήταν οι Γερμανοί του Κάϊζερ Γουλιέλμου Β΄ το 1914- 1918 κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και του Χίτλερ το 1939- 1945 κατά τον Β΄ Παγκόσμιο , που λειτούργησαν ως χρήσιμοι ηλίθιοι .
Οι τραπεζικές συμμορίες δεν δυσκολεύτηκαν να βρουν γόνιμο έδαφος δράσης τους . Το Μανχάταν με την Ουάσιγκτον ήταν η νέα έδρα τους και μαζί με την πολιτική- οικονομική ολιγαρχία της νέας ιμπεριαλιστικής δύναμης έγιναν κοσμοκράτορες, χωρίς αντίπαλο. Για άλλοθι δημιούργησαν τον «κίνδυνο» του «σοβιετικού μπλόκ» , που οι ίδιοι εμπνεύστηκαν – στήριξαν και όταν δεν τους ήταν χρήσιμο το άφησαν να οδηγηθεί στις υποσημειώσεις της Ιστορίας. Με αργυρώνητους γραφιάδες και αναλυτές προπαγάνδιζαν την οπισθοδρόμηση και τον σκοταδισμό του «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού» ,προβάλλοντας το «αμερικανικό όνειρο» της ευζωίας , μέσα από την Τέχνη, την μεγάλη οθόνη, τα Μ.Μ.Ε. ( έντυπη ενημέρωση , ραδιόφωνο και τηλεόραση) . Δημιούργησαν ένα τεχνητό δίπολο για τους Λαούς , τους αδαείς ιθύνοντες των υπολοίπων χωρών , καθώς και τις δογματικές – ανιστόρητες ηγεσίες των Κ.Κ.. Η ισορροπία του τρόμου, που τόσο «καλλιέργησαν» με την προπαγάνδα τους , λειτούργησε ευεργετικά προς τα συμφέροντά τους.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΝΕΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΑπό το 1990 που ξεκίνησε ουσιαστικά το δόγμα της παγκοσμιοποίησης ( ελεύθερη διακίνηση προϊόντων , χρήματος, ανθρώπινου δυναμικού, με το πείραμα-μοντέλο της Ε.Ε. να κρίνεται πετυχημένο) εισερχόμαστε σε μια νέα ιμπεριαλιστική σελίδα . Οι «παίκτες» της σκακιέρας δεν φαίνονται , οι απρόσωπες αγορές ( τράπεζες, funds, οίκοι αξιολόγησης) κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο και στο προσκήνιο εμφανίζονται Πρόεδροι , Πρωθυπουργοί και άλλοι ολιγαρχικοί ιθύνοντες , ως αναλώσιμοι- μιας χρήσεως, που επιλέγονται από τις τραπεζικές συμμορίες με κριτήρια ιταλικής καμόρας , ώστε να είναι ευάλωτοι στον εκβιασμό και να δύνανται να χειραγωγούν τους Λαούς με έωλα ιδεολογήματα. Η πολιτική , δυστυχώς, παραδόθηκε αμαχητί στον τραπεζικό αυτό υπόκοσμο και τα υπομόχλιά του. Ένας πολιτισμός -χυλός μαζανθρώπων είναι το ζητούμενο, η αρρενωπότητα με την θηλυκότητα θα παραχωρήσουν την θέση τους στον ερμαφρόδιτο τύπο του ανδρόγυνου, η ετερότητα εθνών και πολιτισμών θα περάσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας , η σκέψη θα διαθέτει μόνο μια διαδρομή , αυτή της κατευθυνόμενης ηλιθιότητας και οι Λαοί θα είναι σκλάβοι – παρακεντέδες των πολυεθνικών χωρίς δικαιώματα. Χρειάζονται , όμως , και μια κάλυψη , ως άλλοθι , αυτοί οι καπιταλιστικοί βρικόλακες. Είναι απαραίτητο κάποιο κράτος με ιμπεριαλιστικές «περγαμηνές» σε κάποια μεγάλη χώρα , που να νομιμοποιεί το εγχείρημά τους και να ασπάζεται το δόγμα της παγκοσμιοποίησης. Η ιμπεριαλιστική Αμερική εξάντλησε τα όριά της , το κράτος των Η.Π.Α. είναι πτωχευμένο, ( 30 τρις δολάρια είναι το δημόσιο χρέος του), η συντήρηση των στόλων του έχει πολλές δυσκολίες , ο έλεγχος των χωρών είναι πολυέξοδος και τα 35 εκατομμύρια των αστέγων σε συνδυασμό με την υποβάθμιση των Αφρο – Αμερικάνων και των ισπανόφωνων, είναι μια διαρκής απειλή στη συνοχή του παγκόσμιου χωροφύλακα – κράτους.
Είναι , λοιπόν , επιτακτική ανάγκη η ανανέωση του τραπεζικού καπιταλισμού , σχετικά με την κρατική υπόσταση του ιμπεριαλισμού του. Η Αρχαία Ρώμη είναι λαμπρό παράδειγμα στην ιστορία των ιμπεριαλιστικών αυτοκρατοριών. Όταν προέκυψαν προβλήματα παρακμής , ο Διοκλητιανός το 286 μ. Χ. προσπάθησε με διάφορες μεταρρυθμίσεις ν’ αλλάξει την εικόνα της , όρισε συν-αυτοκράτορες ( την περίφημη τετραρχία) , αλλά η πορεία προς το μοιραίο δεν ανακόπηκε. Το μεγάλο μυαλό του αυτοκράτορα Φλάβιου Βαλέριου Αυρήλιου Κωνσταντίνου ( ονομάστηκε αργότερα Μέγας , γιατί ήταν πράγματι), άλλαξε ριζικά το πρόσωπο της αυτοκρατορίας , με το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μ. Χ. χειραγώγησε τους υπηκόους μέσω θρησκείας. Βλέποντας την εξάπλωση του Χριστιανισμού ως νέο συνεκτικό κρίκο των μαζών, μετέφερε την πρωτεύουσα και όρισε νέο νόμισμα ,τον χρυσό σόλιδο, που κυριάρχησε για 1100 περίπου χρόνια στον γνωστό τότε κόσμο. Ο Μιθραϊσμός της ολιγαρχίας αρχειοθετήθηκε και ο Χριστιανισμός πήρε την θέση του, καθώς βόλευε την παγκόσμια τότε τάξη με το δόγμα του «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» . Η έδρα μεταφέρθηκε στο Βυζάντιο , την αποικία των Μεγαρέων και ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη προς τιμήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου ή Νοva Roma . Δημιουργήθηκε μια νέα αυτοκρατορία , η Βυζαντινή, με κύριο συστατικό της τον Χριστιανισμό, από την εποχή του Ιουστινιανού η ελληνική γλώσσα ήταν η κυρίαρχη και από το 1204 έχομε την δημιουργία του νεότερου Ελληνισμού ( μετά την Άλωση της Πόλης από τους Φράγκους και την αυτοκρατορία της Νικαίας με τον Ιωάννη Γ’ Βατάτζη ).
Άραγε , η Ιστορία επαναλαμβάνεται με τα ίδια υλικά δημιουργίας της , αλλά με διαφορετικά πρόσωπα , γεγονότα , συμφέροντα και Λαούς ; Ενδέχεται.
ΚΙΝΑ : ΟΙ ΝΕΕΣ Η.Π.Α. ;Μήπως , η ανανέωση του καπιταλιστικού συστήματος αλληθωρίζει προς το κινέζικο μοντέλο του κομμουνιστικού καπιταλισμού, ενός αυταρχικού μείγματος , που ο άνθρωπος είναι απλώς ένα εργαλείο για τα κέρδη των κρατικών πολυεθνικών και για την ευζωία της κομματικής ολιγαρχίας ; Η πειθαρχία του κινέζικου Λαού, μέσα από την θρησκευτική παράδοση ( Κομφουκιανισμός, Ταοϊσμός, Βουδισμός) είναι ένα στοιχείο που έχει μελετηθεί επαρκώς από την κομμουνιστική – καπιταλιστική ολιγαρχία και τον τραπεζικό καπιταλισμό της Δύσης. Είναι μια χώρα- κράτος με προοπτική υψηλών κερδών για το τραπεζικό κεφάλαιο και Funds, έχει ιμπεριαλιστικούς στόχους ( ως παλιά αυτοκρατορία) , τα βήματά της είναι αξιοπρόσεκτα τα τελευταία χρόνια και έχει διεισδύσει οικονομικά μέσω επενδύσεων σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη με την κάλυψη του κινέζικου κράτους. Οι δε Η.Π.Α. χρωστούν στο Πεκίνο περίπου 13 τρις δολάρια από την αγορά αμερικάνικων ομολόγων.
Μήπως ,οι Η.Π.Α. , έχουν εγκαταλειφθεί από τις τραπεζικές συμμορίες στην τύχη τους , η αυτοκρατορία τους έχει πάρει την κατιούσα , οι ολιγαρχίες της οδηγούνται σε εμφύλιο ( πρόσφατες προεδρικές εκλογές με Τράμπ και ΜπάΪντεν ) και η πτώση της θα οδηγήσει σε νέες ισορροπίες τον παγκόσμιο χάρτη ; Η ακμή και η παρακμή μετρούνται με διάσταση ιστορικού χρόνου και ο επίλογος συνοδεύεται , για να υπάρχει άλλοθι, από έναν πόλεμο συμβατικό , υβριδικό ή βιολογικό .
Μήπως, με τον βιολογικό πόλεμο που εξαπέλυσε ο τραπεζικός υπόκοσμος του Μανχάταν το 2019 με τον κορωνοϊό , η Κίνα άντεξε , η Δύση και οι Η.Π.Α. βυθίστηκαν στην ύφεση , είχαν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και οδηγούνται μαθηματικά στην οικονομική καταστροφή ; Μήπως, οι τράπεζες του Μανχάταν πέτυχαν τον κυριότερο στόχο τους , ( Είχαν δύο στόχους . Ο ένας ήταν να επενδύσουν τα αποθεματικά τους μέσα από την καταστροφή των οικονομιών των κρατών και ο δεύτερος να καθυστερήσουν την Κίνα στον δρόμο της προς την κορυφή της παγκόσμιας τάξης ) μέσα από ένα καλά μελετημένο σενάριο και τα τοξικά – πληθωριστικά αποθεματικά τους θα επενδυθούν με ένα σχέδιο Μάρσαλ στα πτωχευμένα κράτη , λόγω της πανδημίας ;
Πάντως, το κράτος των Η.Π.Α. δεν άντεξε τον βιολογικό πόλεμο λόγω παρακμής , οι νεκροί πλησιάζουν το μισό εκατομμύριο και η ολιγαρχία της χώρας χωρισμένη σε δυο στρατόπεδα προσπαθεί να συντηρήσει την Pax Americana , μήπως και πάρει κάποια παράταση στην παντοκρατορία της , αλλά οι «ιστορικοί οιωνοί» έχουν άλλη άποψη περί του θέματος.
Μήπως , μια νέα καπιταλιστική αυτοκρατορία ξεπρόβαλε στον ορίζοντα , ανανεώνοντας τον καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό με το κινέζικο μοντέλο ( όπως η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ), αφού η Ουάσιγκτον χρήζει διαρκώς «αναπνευστήρα» για την επιβίωσή της ;
Ενδέχεται .
Φωτογραφία από Thanks for your Like • donations welcome από το Pixabay