Τα εμβόλια είναι γνωστό και αποδεδειγμένο ότι έχουν σώσει εκατομμύρια κόσμο σε όλο τον πλανήτη. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ίσως και το συγκεκριμένο, αυτό που έρχεται για τον κορωνοϊό, να κάνει ακριβώς το ίδιο. Καμία αντίρρηση επ’ αυτού. Θα έρθει, θα δοκιμαστεί, θα πρέπει όπως λένε οι γιατροί να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα και μετά θα μπορεί κάποιος ειδικός να τοποθετηθεί και να πει με βεβαιότητα την άποψη του. Αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί όμως ο απλός κόσμος είναι την βιασύνη που παρατηρείται με το συγκεκριμένο εμβόλιο.
Είναι ένα εμβόλιο όπως ακούμε από τους γιατρούς το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο. Δηλαδή απ’ ότι λένε, δεν σου βάζουν τον ιό εξασθενισμένο, αλλά με τη μέθοδο mrna θα διεγείρουν (συγχωρέστε με αν δεν χρησιμοποιώ την κατάλληλη λέξη), τον οργανισμό προκειμένου να παράγει από μόνος του τα απαραίτητα αντισώματα. Έχουμε ακούσει πολλές τοποθετήσεις και αρκετές από αυτές μιλάνε για μια επιφυλακτικότητα, ακριβώς επειδή η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται για πρώτη φορά, μαζικά στον πληθυσμό. Και αυτός ο κόσμος το ξέρει και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν αντιδράσεις ανασφάλειας. Και αυτός είναι ένας βασικός λόγος που οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη μιας σημαντικής μερίδας πληθυσμού. Ο δεύτερος είναι το γεγονός ότι δεν σου αφήνουν και το περιθώριο επιλογής. Γιατί πρέπει κάποιος να κάνει το εμβόλιο της Phizer; Γιατί δεν μπορεί να επιλέξει; Αν κάποιος επιθυμεί να κάνει το Ρώσικο; Ή το Κινέζικο; Γιατί δεν μπορεί;
Πάμε τώρα στο θέμα της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης του κορωνοϊού. Το τελευταίο διάστημα έχουμε δει ότι οι φωνές κατά των τρόπων που έχουν χρησιμοποιηθεί αυξάνονται. Και όχι απλά αυξάνονται. Κάποιοι μιλάνε ανοιχτά για παταγώδεις αποτυχία των κυβερνήσεων που έχουν επιλέξει σκληρά μέτρα lockdown, εγκλεισμών και περιορισμών. Θεωρούν ότι θα έπρεπε να γίνουν πολύ περισσότερα τεστ, να προστατευτούν οι ευάλωτες ομάδες πολύ πιο στοχευμένα, να οργανωθεί η υγεία σε Πρωτοβάθμιο επίπεδο, να ενεργοποιηθεί σοβαρά ο ρόλος του οικογενειακού γιατρού, να δοθεί βάρος στην οργάνωση των νοσοκομείων (αλήθεια γιατί δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με τα δυο νοσοκομεία λοιμωδών που διαθέτει η Ελλάδα και παραμένουν κλειστά;) και να αγοραστούν τα κατάλληλα φάρμακα για αυτούς που έχουν νοσήσει. Αντ΄ αυτών η φαιά ουσία των κυβερνήσεων αναλώθηκε στο «μένουμε σπίτι», στην προπαγάνδα υπέρ του εμβολίου και στο φόβο των πολιτών. Πως λοιπόν να αντιμετωπιστεί σωστά αυτός ο ιός που μπήκε για τα καλά στην καθημερινότητα μας;
Το πιο σημαντικό απ’ όλα. Δεν είναι αρνητές, ψεκασμένοι ή συνωμοσιολόγοι όσοι έχουν προβληματισμούς και πολλά ερωτηματικά για την κατάσταση που βιώνουμε. Σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι που νιώθουν ότι πρέπει να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους. Αυτή είναι και η αρχή της δημοκρατίας εξάλλου. Έτσι δεν είναι;