ΑΡΑΓΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ “ΕΙΔΙΚΟΙ”; Εγώ λέω ΑΠΟΛΥΤΩΣ ναι. Εσείς;
1) Aν θέλετε να γίνετε ινδικά χοιρίδια για μια ασθένεια με θνησιμότητα 0,05%, κάτω των 70 ετών, και επί του καθολικού πληθυσμού 0,15%, τι να σας πω δικαίωμα σας. Θα σας πρότεινα και να κυκλοφορείτε με κράνος από carbon στον δρόμο μην βρεθεί καμιά “θεία από το Σικάγο” και σας πετάξει καμιά γλάστρα στο κεφάλι…(αχρείαστο λοιπόν)
2) Αν θέλετε να γίνετε ινδικά χοιρίδια να εμβολιαστείτε με ένα εμβόλιο που θα είναι η μοναδική σας επιλογή, η οποία ήδη έχει επιλεχθεί από την “πάνσοφη” ΕΕ για το “καλό σας”, τι να σάς πω; θα δίνατε τα λεφτά σας σ’ ένα αυτοκίνητο μιας συγκεκριμένης εταιρείας που θα σας ανάγκαζε το κράτος να πάρετε? για το ίδιο σας το σώμα μιλάμε ε? (μονοπώλιο λοιπόν)
3) Θ’ αγοράζατε αυτό το αυτοκίνητο αν δεν σας παρείχε καμία απολύτως εγγύηση ούτε η εταιρεία που το κατασκεύασε αλλά ούτε καν το κράτος του οποίου είστε (υποτίθεται) πολίτης; (αφερέγγυο λοιπόν)
4) θ’ αγοράζατε τέλος αυτό το αυτοκίνητο χωρίς καν να το έχουν δοκιμάσει εκτενώς σε διάφορες συνθήκες και για εύλογο χρονικό διάστημα? και χωρίς καν να έχει παρουσιαστεί σε εκθέσεις “ειδικών” ούτως ώστε αυτοί οι τελευταίοι να έχουν άποψη και να μας πληροφορήσουν και μας…(αδοκίμαστο λοιπόν)
5) θα παίρνατε αυτό το αυτοκίνητο (εμβόλιο) όταν υπάρχουν ήδη ικανοποιητικότατα μέσα μαζικής μεταφοράς (φάρμακα) που θα κάνατε την δουλειά σας με μακράν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, και κυρίως ασφάλειας (περιττό λοιπόν)
6) Αν είναι να επιστρέψει η “κανονικότητα” μέσω του εμβολίου, ας μην επιστρέψει ποτέ. Να δούμε στο τέλος αυτής της ιστορίας ποιος θα βγει χαμένος. Σκεφτήκατε άραγε ποτέ ότι είμαστε όλοι μας κομπάρσοι της πιο δυστοπικής ταινίας που φτιάχτηκε ποτέ; το Matrix, το Inferno ή το Truman show ήταν απλά trailer σ’αυτό που ζούμε. Σκεφτήκατε ότι ο μόνος δρόμος λύτρωσης είναι η ανυπακοή όταν οι ζωές μας γίνονται αντικείμενο κοινωνικού πειραματισμού; (μη δημοκρατικό λοιπόν)
7) σε τελική ανάλυση ο Νόμος (Ελληνικός, Ευρωπαϊκός και πανανθρώπινος από την εποχή της Νυρεμβέργης) είναι με το μέρος μας. Ας μην συναινέσουμε στον εξανδραποδισμό μας….(παράνομο λοιπόν)
Εγώ αυτά πιστεύω. Δεν ξέρω για σας. Αλλά είναι χαρακτηριστικό μου ότι πράττω ότι πιστεύω. Μέχρι τέλους. Για να μπορώ να στέκομαι στα δυο μου πόδια. Κι όχι στα τέσσερα…
