Του Κωνσταντίνου Βρουλλη
Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι μια έννοια ριζωμένη στη θεωρία των μικροβίων.
Η θεωρία του Germ (Παστέρ) υποστηρίζει ότι τα σώματά μας δέχονται συνεχώς επίθεση από αρπακτικούς μικροοργανισμούς (μικρόβια) που είναι η αιτία των περισσότερων ασθενειών και ασθένειας και ότι ο οργανισμός ανταποκρίνεται σε αυτή την ασθένεια δημιουργώντας αντισώματα που απομνημονεύουν το συγκεκριμένο γενετικό δείγμα του μικροβίου που επιτίθεται και επιπλέον δημιουργούν μια βάση δεδομένων κατά περαιτέρω επιθέσεων από το ίδιο είδος μικροβίου που αποτελεί ανοσία σε αυτό στο μέλλον.
Αυτή είναι η ιδέα της μολυσματικής νόσου και της ανοσολογίας.
Είναι το αντίθετο ακριβώς από το μοντέλο του εδάφους που αναγνωρίζει αυτά τα μικρόβια ως απάντηση και όχι ως αιτία ασθένειας και ασθένειας.
Σύμφωνα με το μοντέλο του εδάφους, μας φέρνει σε αρρώστια η εισπνοή και η ένεση τοξινών στην καθημερινότητά μας, οι οποίες συγκροτούνται με την πάροδο του χρόνου.
Αυτές οι τοξίνες, καθώς και τα δικά μας μεταβολικά απόβλητα, εξαρτώνται φυσικά συνεχώς ωστόσο λόγω της συγκέντρωσης και της συχνότητας έκθεσης σε τοξίνες στην τρέχουσα πολιτιστική και περιβαλλοντική μας κατάσταση, ο οργανισμός δεν είναι σε θέση να αποτοξινωθεί φυσικά πιο γρήγορα από ότι δηλητηριάζουμε τους εαυτούς μας.
Ως εκ τούτου, συσσωρεύεται πλεόνασμα τοξικότητας και οξύτητας.
Τα σώματά μας αναγκάζονται στη συνέχεια να διεξάγουν έντονα γεγονότα συστημικής κάθαρσης που είναι αυτό που βιώνουμε ως ασθένεια και ασθένεια.
Κάθε νόσος και κάθε αποκαλούμενη ασθένεια δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα γεγονός αποτοξίνωσης που ανταποκρίνεται σε αυτόν τον κορεσμό των τοξινών (αυτό που είναι γνωστό στο μοντέλο του εδάφους ως τοξαιμία).
Λόγω της τεράστιας ποσότητας ενέργειας που χρειάζεται για τη διεξαγωγή αυτών των αποτοξινωτικών γεγονότων, οι άνθρωποι που μεθυσμένοι με τέτοια συχνότητα στην καθημερινή τους ζωή με τοξικές τροφές και φάρμακα για παράδειγμα, δεν μπορούν να έχουν τη ζωτικότητα που απαιτείται για να καθαρίσουν (μια κατάσταση λειτουργίας) και έτσι Φαίνεται ότι δεν αρρωσταίνουν και μπορεί να θεωρούν τους εαυτούς τους υγιείς.
Η αδυναμία αποτοξίνωσης ωστόσο οδηγεί σε βαθύτερη μακροχρόνια δηλητηρίαση του οργανισμού και δημιουργεί συνθήκες προχωρημένης συστημικής τοξαιμίας όπως ο καρκίνος και άλλες απειλητικές για τη ζωή ασθένειες.
Η επούλωση από αυτές τις συνθήκες απαιτεί έναν για να διακόψει πρώτα την τοξική έκθεση που δημιουργούν οι τρόποι ζωής τους, η οποία σχεδόν πάντα αρχίζει με μια διαιτητική μεταμόρφωση σε είδος κατάλληλη τροφή και μπορεί να περιλαμβάνει νηστεία και μορφές ψυχικής, συναισθηματικής και πνευματικής θεραπείας.
Αυτές οι συναισθηματικές θεραπείες βοηθούν στην αποδοχή και εκδηλώνουν νέα και άβολα, ωστόσο υγιή, συνήθειες και τρόπους ζωής ιδανικά βρίσκοντας τρόπους ανακούφισης του στρες και αν είναι απαραίτητο, καθοδηγούν έναν στην πολύ ευαίσθητη διαδικασία της νηστείας.
Τα μικρόβια είναι στην πραγματικότητα φίλοι μας, μας βοηθούν σε πολλές σωματικές διεργασίες από την πέψη μέχρι τη σύνθεση θρεπτικών συστατικών μέχρι την αποτοξίνωση και την επούλωση.
Τα μικρόβια σε ολόκληρη τη φύση τους ανατίθεται ο ιδιαίτερος ρόλος των ανακυκλωτών, μετατρέποντας τα σκουπίδια σε χώμα, μετατρέποντας τον θάνατο πίσω σε ζωή. Τα μικρόβια δεν είναι αρπακτικά και δεν δουλεύουν ούτε επιτίθενται σε υγιή σώματα.
Συνεπώς δεν υπάρχει τίποτα για το ανοσοποιητικό, ούτε ανάγκη ούτε ύπαρξη ανοσοποιητικού συστήματος. Η υγεία μας και η ασθένειά μας είναι σχεδόν 100 % το αποτέλεσμα των επιλογών που κάνουμε για το τι τρέφουμε και εκθέτουμε τα σώματά μας.
Κείμενο του Peter John Ladetto απο την ομαδα Terrain Model Refutes Germ Theory
Φωτογραφία από Bruno /Germany από το Pixabay