Το θέμα που δημιουργήθηκε με την Πολωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε και απλό. Και είναι ένα θέμα που μας δίνει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε δυο πράγματα. Πρώτον ότι καμία Ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να είναι αυτόνομη και να αποφασίζει μόνη της. Και δεύτερο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διάγει και τις καλύτερες ημέρες της. Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν σοβαροί τριγμοί με εντελώς απρόβλεπτες συνέπειες.
Από τη δική της πλευρά η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητάει να …σεβαστεί τους θεσμούς η Πολωνία. Ποιους θεσμούς όμως; Αυτούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης φυσικά. Της Πολωνίας και όλων των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών δεν φαίνεται να έχουν καμία ισχύ. Το είπε ξεκάθαρα η Ούρσουλα Φον ντε Λέγεν. Τι είπε; Διαβάστε:
«Οι Συνθήκες μας είναι απόλυτα σαφείς. Όλες οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δεσμευτικές για όλες τις αρχές των κρατών μελών, μεταξύ άλλων και για τα εθνικά δικαστήρια. Το ενωσιακό δίκαιο υπερισχύει του εθνικού δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των συνταγματικών διατάξεων. Αυτό έχουν συνυπογράψει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ ως μέλη αυτής. Θα χρησιμοποιήσουμε όλες τις εξουσίες που έχουμε βάσει των Συνθηκών για να διασφαλίσουμε τα ανωτέρω.»
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεται τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει πολύ απλά ότι τα Εθνικά συντάγματα δεν έχουν καμία ισχύ μπροστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ότι κατ’ ουσία είναι δηλαδή άχρηστα. Υπάρχουν απλά για να υπάρχουν. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να κάνει κάτι, μπορεί να το πράξει, γιατί αυτό λέει το Ενωσιακό δίκαιο.
Δεν ξέρω αν θυμάστε τι είχε γίνει στα χρόνια διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Εκείνο το μεγάλο ΟΧΙ που μετατράπηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε ένα μεγάλο ΝΑΙ. Το θυμόμαστε πάρα πολύ καλά βέβαια. Μήπως ήταν και αυτό προϊόν επίδειξης δύναμης της ΕΕ; Για πολλούς είναι ρητορικό το συγκεκριμένο ερώτημα. Καθώς η απάντηση είναι εύκολη και γνωστή. Σεβαστό όμως αν υπάρχουν και άλλες απόψεις επί του θέματος. Το επικίνδυνο της όλης ιστορίας όπως και να έχει είναι ότι η ΕΕ, έχει την πλήρη ισχύ έναντι τον χωρών μελών της. Αντιλαμβάνεστε νομίζω έτσι;