Πολύς λόγος γίνεται εσχάτως για γκράφιτι και συνθήματα στους στους τοίχους. Άλλα είναι υβριστικά απέναντι στις μνήμες μας και στην συλλογική μας ταυτότητα κι άλλα εξυμνούν τους πρόγονους μας και προσπαθούν να δώσουν μία αίσθηση συνέχειας στον λαό μας. Χωρίς αυτή, είναι νομοτελειακή η εξαφάνισή μας απ’αυτόν τον πλανήτη.
Μόλις έμαθα την ιστορία ενός γενναίου συμπατριώτη μας, του Μαρίνου Ριτσούδη. Ο Μαρίνος το 1999 ήταν ανθυποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού. Τότε κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Σερβία διατάχθηκε να επιβιβαστεί στο αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» προκειμένου να πλεύσει στην Αδριατική στο πλαίσιο των ΝΑΤΟϊκών υποχρεώσεων της Ελλάδας.
Ο Ριτσούδης αρνήθηκε να εκτελέσει την διαταγή επικαλούμενος λόγους συνειδήσεως. Η άρνηση του αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να δικαστεί από το Ναυτοδικείο και στη συνέχεια να εκδιωχθεί από το Πολεμικό Ναυτικό.
Ο Ριτσούδης τιμήθηκε από τον Πατριάρχη Σερβίας 19 χρόνια αργότερα αλλά ακόμα πιο πολύ τιμήθηκε από κάποιους νεαρούς Σέρβους που στις 21 Φεβρουαρίου 2018, που του αφιέρωσαν το graffiti της φωτογραφίας στο οποίο αναγράφεται : “Ως ορθόδοξος δεν μπορώ να συμμετέχω σε μία επίθεση προς ένα αδελφικό έθνος !!!”
Αυτή την άγνωστη ιστορία την πληροφορήθηκα μέσα από την σελίδα του φίλου Dennis Hoida, κι ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας, ως αντίβαρο στις προσπάθειες του σύγχρονου παρακράτους των αυτοαποκαλούμενων “αναρχικών” και λοιπών λούμπεν στοιχείων που διακαώς προσπαθούν να αποκόψουν τους δεσμούς (κυρίως) της νεολαίας με το παρελθόν της για να της απαγορεύσουν το δικαίωμα στο μέλλον. Να την κάνουν να μην ξέρει που πατά και τι γυρεύει. Ευχαριστώ από καρδιάς τους Σέρβους δημιουργούς του γκράφιτι και φυσικά τον (άγνωστο στο ευρύ κοινό και σε μένα) Μαρίνο Ριτσούδη για το γεγονός ότι στάθηκαν όρθιοι σε μια κατηφορική εποχή…
