Ο δρόμος της παγκοσμοποιοποίησης περνάει από το Ισραήλ. Είναι η χώρα που …σέρνει το χωρό και δείχνει ξεκάθαρα το ποια είναι η επόμενη ημέρα που επιθυμούν οι οραματιστές της παγκομιοποίησης, στον βωμό της οποίας ο πλανήτης ζει πρωτόγνωρες καταστάσεις. Πρωτόγνωρες γι’ αυτούς που δεν ήξεραν και δεν υποψιάζονταν τίποτα. Και νόμιζαν ότι μπορούν να ορίσουν το μέλλον τους. Για τους υπόλοιπους, τα όσα συμβαίνουν από τον Μάρτιο του 2020 και μετά είναι απλά μια ακόμα …πίστα της περιπέτειας την οποία ζούμε…
Εν πάση περιπτώσει, η χώρα του Ισραήλ με την εισαγωγή της «πράσινης κάρτας» αλλά και την συντριπτικά αποδεκτή πράξη του εμβολιασμού, φανερώνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της για το τι είναι αυτό που οραματίζεται. Δεν θα αναφερθούμε καθόλου στο Θρησκευτικό στοιχείο (το οποίο ίσως κάποιοι δεν δέχονται καθόλου αν και κατά την άποψη μας ασφαλώς και υπάρχει σε κυρίαρχη θέση στο background) αλλά ακόμα και να μην υφίσταται, η νέα κοινωνία που επιθυμούν να εισάγουν, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κάτι καλό.
Οι …σκοτεινείς δυνάμεις όχι απλά είναι εδώ αλλά έχουν καταφέρει να …υπνωτίσουν τον κόσμο προκειμένου να συναινέσει στο …έγκλημα που συντελείται κατά της ανθρωπότητας. Για σκεφτείτε το λίγο. Πως να μην είναι …διαβολικό, κατάπτυστο και εξοργιστικό το ότι για να ταξιδέψεις, να μπεις στο super market, να πάει το παιδί σου στο σχολείο, κτλ, κτλ., θα πρέπει να έχεις ένα …πράσινο διαβατήριο ελευθέρας εισόδου; Από πότε τέτοιου είδους πρακτικές που καταπατούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα πρωθούνται από τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς;
Και το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι απλά το ότι ο κόσμος δεν αντιδράει και δέχεται τα πάντα. Είναι το ότι αρκετοί έχουν γίνει και …υπέρ μαχοι του συστήματος. Έχουν γίνει δηλαδή τα πιόνια του και ουσιαστικά εξυπηρετούν τους σκοπούς του. Του ανοίγουν το δρόμο διάπλατα για να απλώσει πλήρως τα πλοκάμια του. Το Ισραήλ θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος πως παίζει τον ρόλο της προώθησης του νέου τρόπου ζωής. Εισάγει τα νέα …ήθη και έθιμα και καλεί τις υπόλοιπες χώρες να ακολουθήσουν. Και εδώ είναι η μεγάλη επικινδυνότητα.
Είναι η στιγμή που η αντίδραση κρίνεται απαραίτητη διότι αν πράγματι ακολουθήσουν και άλλες χώρες το παιχνίδι θα πάρει πολύ άσχημη τροπή. Και τότε θα είναι ίσως πάρα πολύ αργά…
